Dit boek analyseert de Domkerk en haar bijgebouwen uit de periode 1253 - 1517, toen de Dom min of meer werd voltooid, aan de hand van de middeleeuwse bouwsculptuur. Dit heeft geresulteerd in een, wat betreft het koor, andere bouwvolgorde dan tot nu toe steeds is gedacht. Daarbij wordt de sculptuur in een stilistische context geplaatst. Aardig is dat de opdrachtgevers van de diverse fases van de Domkerk zo ook in beeld komen. Al met al blijkt de dertiende-eeuwse sculptuur van de Dom meer met die in Parijs en Reims samen te hangen dan met die van Keulen, zoals voorheen is gedacht. De door de tijd heen veranderende thematiek geeft bovendien inzicht in de middeleeuwse gedachtewereld. In het boek wordt daarom stil gestaan bij zaken als de betekenis van het naturalistische bladwerk, waterspuwers en andere monsterfiguurtjes, engelen met passiesymbolen, consoles met schilddragers, profetenfiguren en het Heilig Graf.